شعری برای تن‌های زخمی زنان

خشونت بس: ۶۶ ساله است. لباس‌های مرتب و شیک تنش می‌کند. دامن‌های توری چین‌دار. سفید یا سیاه و گاهی آبی آسمانی با گل‌های بزرگ گلدوزی شده. در جواب پزشک که می‌پرسد فعل‌ها را می‌شناسد یا نه. می‌گوید که فعل را می‌شناسد و حالش خوب است اما آنچه برایش اهمیت دارد اسم‌ها هستند که هر روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شوند. کلمه ترمینال را به خاطر نمی‌آورد و به جای آن تصویر مکانی شلوغ که پر از مسافر و اتوبوس است را برای راننده می‌سازد. می‌خواهد یاد بگیرد که شعر بگوید. شاید این‌گونه بتواند خودش، حسش و نگاهش را جاودانه کند. آنگاه اگر فراموشی بیاید کلمات نجاتش خواهند داد.

سرپرستی نوه‌ی نوجوانش را بر عهده دارد. پسر نوجوانی لاقید، که در آزمایشگاه مدرسه با چند همکلاسی دیگر به دختر معصوم و فقیری مکررا تجاوز کرده‌اند. دخترک پس از شش ماه تن سپردن به این تجاوز خاموش تنش را به آب می‌سپارد و خود را در رودخانه غرق می‌کند.

زن باید شعر بنویسد. استاد شاعرش به او یاد داده است که باید همه چیز را ببیند و حس کند تا بتواند بهتر بنویسد. قرار می‌شود خانواده‌های پسرهای متجاوز هرکدام بخشی از دیه‌ی دخترک را بپردازند تا خانواده‌ی دختر را ساکت کرده و پسرها را از عواقب کارشان در امان نگه دارند. در این میان مدیریت مدرسه هم در پی فیصله دادن این مسئله است تا به حیثیت مدرسه‌اش آسیبی نرسد.

زن از پیرمرد افلیجی پرستاری می‌کند و پیرمرد از او می‌خواهد تا تنش را به او بسپارد تا بتواند برای آخرین بار مردانگی‌اش را بر تن زن بیازماید؛ اما او باید شعر بنویسد. زن به همه چیز نگاه می‌کند. به درختان، به گل‌های سرخ، به شکوفه‌های گیلاس و به زردآلوهای له شده. یادداشت برمی‌دارد اما شعر نمی‌آید. برای پرداخت دیه هم دچار مشکل شده است. به ناچار تنش را به مرد افلیج می‌سپارد تا رد گناه و تجاوزی دیگر را بزداید. پول را به خانواده‌ی فقیر دخترک می‌دهد و پسر را به دست قانون. پس از آن است که شعر می‌آید. کلمه به کلمه و سطر به سطر از زبان پیرزن و با صدای دخترک. شعر دخترک، شعر پیرزن، شعر آب، شعر زندگی و شعر مرگ…

فیلم شاعری به کارگردانی «چانگ دونگ لی» فیلمی بسیار تاثیرگذار در نشان دادن چرخه‌ی معیوب خشونت علیه زنان است. از دخترک ۱۲ ساله تا پیرزن ۶۶ ساله. دختر نوجوانی که در ابتدای زندگی قربانی هوس و تجاوز پسرهای نوجوان در اولین تجربه‌ی جنسی‌شان شده است و زنی که در انتهای زندگی قربانی میل آزمودن مردانگی مردی در آخرین تجربه‌ی جنسی می‌شود.

یک پاسخ به “شعری برای تن‌های زخمی زنان”

  1. Nezarullhaq

    احترامات حضورتان تقدیم میدارم
    میخواهم از مطالب های جالب وسودمند تان درباره زن وغیره موضوعات مستفید شوم

پاسخ دادن به Nezarullhaq لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *