قانون منع خشونت علیه زنان، اقلیم کردستان عراق
خشونت بس:
قانون شماره ۸ سال ۲۰۱۱
ماده یک:
تعریف اصطلاحات این قانون عبارت است از:
اول- حکومت: حکومت کردستان- عراق
دوم- خانواده: مجموعه‌ی افرادی که رابطه زناشویی یا خویشاوندی تا ۴ نسل دارند و آن‌هایی هم که به‌صورت قانونی عضوی از خانواده شده‌اند (فرزندخوانده).
سوم- آزار و اذیت خانواده: هرگونه رفتار و عمل ناپسند و آزار و اذیت علیه خانواده
چهارم- آزار و اذیت همسران: هرگونه رفتار یا حرف ناپسند علیه همسران
ماده دوم:
اول- هرکسی که نیاز دارد ازدواج کند، آزار و اذیت دادن همسرانشان قدغن می‌شود ازجمله آزار و اذیت بدنی و جنسی و درونی و این‌ها هم نمونه‌ای از آزار و اذیت علیه همسران به شمار می‌آید:
۱- شو دادن به‌اجبار (شوهر دادن دختران به‌اجبار)
۲- زن به زن دادن (رسوم قدیم که پدران دخترانشان را در قبال گرفتن عروس از خانواده دیگر برای پسرانشان می‌گرفتند) و همچنین شوهر دادن دختران در سنین پایین.
۳- شوهر دادن دختران در عوض خون یا قتل (رسومی که در قدیم به‌جای قتلی که صورت گرفته بود دخترانشان را به خانواده مقتول می‌دادند).
۴- طلاق گرفتن به‌زور
۵- قدغن کردن از اجتماع (صله‌رحم)
۶- مردانی که زنانشان را به‌زور وادار به کارهای ناپسند می‌کنند.
۷- ختنه کردن دختران برای ناکامل کردن آن‌ها
۸- مجبور ساختن هر یک از اعضای خانواده به ترک محل کار خود برای نشان دادن نارضایتی خود.
۹- اجبار کار کردن برای کودکان و همچنین گدایی
۱۰- خودکشی همسران به خاطر آزار و اذیت همسرانشان
۱۱- مردن نوزادان در شکم مادران براثر آزار و اذیت همسران
۱۲- آزار و اذیت کودکان (بیش‌تر تک‌فرزندان) خانواده به هر بهانه‌ای
۱۳- فحش دادن نارکیک و آزار و اذیت دادن همسران جلو مردم برای آزار درونی همسران
دوم: برای زیانی که در اثر آزار و اذیت پیش میاید باید ضمانت و حمایتی برای آنان وجود داشته باشد.
سوم:
۱- به خاطر ناچاری آزار و اذیت دادن خانواده و زیانی که به خانواده‌ها وارد می‌شود، براساس قانون دادگاه‌ها و پلیس و همچنین ملت را برای تلاش در این زمینه‌ها مطلع می‌کند که باید هوشیار بود.
۲- تقاضا می‌شود سازمان‌های بهزیستی و بهداشت و درمان برای همکاری بیش‌تر در این زمینه کارمندانشان را برای تندرستی و آسایش بیش‌تر خانواده‌ها آموزش بدهند.
چهارم: راهکارهای حل اختلاف از سوی دادگاه‌ها در زمینه آزار و اذیت خانواده‌ها قابل ارزش و احترام است.
ماده‌ی سوم:
اول: دادسرایی ویژه برای مقابله با آزار و اذیت خانواده‌ها ساخته شود (بر اساس قانون دادوری دولت) قانون شماره ۲۳ سال ۲۰۰۷
دوم: ضروری است که از طرف وزارت کار و رفاه تامین اجتماعی مکانی برای خانواده‌هایی که مورد آزار و اذیت قرار گیرند ساخته شود.
سوم: قربانیان آزار و اذیت خانواده‌ها از طرف حزب مردمی حمایت شوند.
چهارم: از طرف وزارت بهداشت با همکاری وزارت کار و رفاه حمایت بهداشتی و درمانی و همچنین راهکارهایی برای جلوگیری از آزار و اذیت تدوین بکنند.
پنجم: از طرف دولت قوانینی سنگین برای جلوگیری از آزار و اذیت بر سر زنان تدوین شود که می‌تواند آسیب‌های ناشی از آن را کاهش دهد.
ششم: از طرف دولت مکانی در کلانتری‌ها و سازمان‌های پلیسی درست کند که توسط بانوان اداره شود و همچنین فقط به حمایت از این نوع خانواده‌ها که مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند بپردازند.
هفتم: وظیفه وزارت داخلی و گروه متخصص این زمینه است که تبلیغ کنند برای روشنگری و مبارزه با مشکلات خانواده (منازعات و درگیری‌های درون خانواده)
ماده‌ی چهارم:
اول: دادگاه‌ها (به‌منظور جلوگیری از آزار و اذیت) افرادی که در خانواده‌ها که می‌توانند حمایت‌کننده باشند و از آسیب‌های اجتماعی جلوگیری کنند، آموزش دهند و همچنین برای حمایت از آزار و اذیت در دادگاه‌ها حضور داشته باشد.
دوم: ضروری است که کسی که حمایت‌کننده قرار می‌گیرد در صورت آزار و اذیت و آسیب‌های جدی از دادگاه تقاضای طلاق و جدایی کند.
سوم: حمایت‌کننده بایستی موارد زیر را انجام دهد:
۱- استشهادنامه‌ی محلی تهیه کند که فرد موردنظر مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
۲- جابجا کردن قربانی به نزدیک‌ترین بیمارستان یا مرکز بهداشت در موارد ضروری و مورد آزار و اذیت یا زمانی که از طرف قربانی خواسته شود.
۳- پیشنهاد می‌شود در زمانی که در دادگاه از طرف شکایت شده است قربانی به دلیل ترس و دلهره و آسیب‌های بعد از آن به‌وسیله حکم دادگاه در منزل خانواده پدری بماند.
۴- کسی که از قانون سرپیچی کند و بخواهد علیه خانواده آزار و اذیت کند، آزاردهنده به مدت ۴۸ ساعت بازداشت و یا از او سیصد هزار دینار به‌عنوان غرامت گرفته می‌شود.
ماده پنجم:
ضروری است که طرفین قبل از حضور در دادگاه برای حل اختلاف مابین اقدام گردد و جهت آشتی دادن و درست کردن اوضاع اقدامات لازم صورت بگیرد به‌شرط اینکه آزار و اذیتی که صورت گرفته تکرار نشود.
ماده ششم:
برای تشدید نشدن آزار و اذیت بیش‌تر در میان مردم قوانینی به‌صورت زیر وضع شده است:
یک: کسی که پیشنهاد ختنه کردن (دختران) را داد غرامتی که از او گرفته خواهد شود از یک میلیون دینار کم‌تر نباشد و از پنجاه میلیون دینار بیش‌تر نشود.
۲- هرکسی که عمل ختنه (دختران و در دختران ناکامل) را انجام داد و یا در انجام آن سهیم بود باید زندانی شود که مدت زندانی آن باید از ۶ ماه کم‌تر نباشد و از ۲ سال هم بیش‌تر نشود و غرامتی هم از او گرفته خواهد شد که از دو میلیون دینار کم‌تر نباشد و از پنج میلیون دینار بیش‌تر نشود. یا نه هر دو تنبیه باید انجام شود.
۳- هرکسی که عمل انجام دادن ختنه ناکامی را داد و یا در انجام آن سهیم بود باید زندانی شود که مدت زندانی آن باید از ۱ سال کم‌تر نباشد و از ۳ سال هم بیش‌تر نشود و غرامتی هم از او گرفته خواهد شد که از پنج میلیون دینار کم‌تر نباشد و از ده میلیون دینار بیش‌تر نشود. یا نه هر دو تنبیه باید انجام شود.
چهارم: اگر پزشک نتواند وضعیت به وجود آمده را درمان کند جرم طرف سنگین‌تر می‌شود در دادگاه فرمان حکم اینکه حتی درکار یا فعالیتش به مدت ۳۰ سال قدغن شود وجود دارد.
ماده هفتم:
برای پیشگیری و جلوگیری از آزار و اذیت بیش‌تر در میان مردم و خانواده‌ها قوانینی به‌صورت زیر آمده است:
هرکسی که خانواده خود را آزار و اذیت دهد به مدتی بایستی زندانی شود که از ۶ ماه کم‌تر نباشد و از ۳۰ سال هم بیش‌تر نشود و به غرامتی محکوم که از یک‌میلیون دینار کم‌تر نباشد و از پنج میلیون دینار کم‌تر نباشد. یا نه هر دو تنبیه هم‌زمان انجام گیرد.
ماده‌ی هشتم:
قانون حکومتی آزار و اذیت عراق به شماره (۱۱۱) سال ۱۹۶۹ و قانون اصولی دادگاهی کردن آزاردهندگان به شماره (۲۳) سال ۱۹۷۱ تدوین شده است و همچنین عملی کردن قانون شماره ۱۵ هم نوعی و بشردوستی سال ۲۰۰۸ آمده است.
ضروری است که از طرف انجمن وزیران و همچنین کار به دستان حکومتی که این قوانین وضع و عملی شود.
این قوانین در روز پخش شدن آگهی در روزنامه محلی فه رمی (وه قایعی کوردستان) وضع خواهد شد.